De omstandigheden om een orkaan te maken moeten precies goed zijn. Er zijn ongeveer honderd tropische storingen per jaar, maar minder dan tien procent ontwikkelt zich verder dan alleen maar een onweersbui.

De meeste orkanen die ontstaan in de Atlantische Oceaan vormen zich in de buurt van de Kaapverdische eilanden aan de Afrikaanse westkust. Hier botsen de passaatwinden uit het Noordelijke en Zuidelijke halfrond en zorgen voor tropische storingen.

Storingen ontnemen energie uit de warme wateren en groeien uit tot tropische depressies. Deze gaan gepaard met een systeem van onweersbuien en windsnelheden van 60 kilometer per uur.

Als de depressie zich over de grote oceaan beweegt zal hij steeds sterker worden door de energie die hij uit het warme water haalt. Wanneer het lagedrukgebied sterker wordt en het windsnelheden van boven de 63 kilometer per uur haalt wordt het een tropische storm en krijgt deze een naam.

Wanneer deze tropische storm een constante windsnelheid van 74 kilometer per uur haalt is het een orkaan.

Wanneer een orkaan is ontstaan heeft het 3 belangrijke onderdelen.

In het midden van de orkaan vind je het oog. Het lagedrukgebied in het midden van de orkaan. Het oog is over het algemeen 32 tot 48 kilometer breed. Lucht zakt in het midden naar beneden. De lucht is hier vrij van wolken en is relatief kalm vergeleken met de rest van de storm. Sommige mensen denken dat de storm voorbij is wanneer ze zich in het oog van de storm bevinden, maar dan zitten ze er juist middenin.

Om het oog van de orkaan bevindt zich een ringvormige muur van het oog. Hierbinnen heb je de meest gewelddadige wind en meest intense regen. De lucht beweegt zich snel richting het midden van de orkaan en dan plotseling omhoog. Alsof het tegen een muur op blaast.

Hier omheen bevindt zich een hoge en brede wolkenmuur. Met aan de bovenzijde naar buien uitwaaierende wolkenbanden. Deze muur ontstaat door convectie en is de buitenste laag van een orkaan. Het is het eerste wat mensen zien wanneer er een orkaan aan komt.